"Het boek Bizarre bazen richt de blik op een verontachtzaamd fenomeen. Bazen zijn, dat blijkt uit onderzoek, de belangrijkste stressor van medewerkers. En zij zijn de hoofdoorzaak van verzuim en verloop. Dat dit boek er nu pas is, is eigenlijk bizar.” Dat stelt Harry Starren, algemeen directeur van De Baak, Management Centrum VNO-NCW over dit boek onder redactie van Jacqueline Koppelman en Trudy Dijkshoorn
Het boek bevat een verzameling van waargebeurde verhalen voor iedereen die zich verbaast over het management. Hoe kan het toch dat ondanks al die managementboeken, vakliteratuur, workshops, congressen en trainingen er toch nog zo veel mis gaat? In dit boek vindt u dus geen adviezen, maar wel een bonte mix aan misstanden, kommer en kwel maar ook hartverwarmende en vooral herkenbare voorvallen die met humor zijn opgetekend.Het strijdtoneel kan een winkel op de hoek zijn of een internationaal concern. De auteurs willen u aan het denken zetten, want de verhalen zouden morgen zo weer kunnen gebeuren, in een iets andere context en met andere naamplaatjes…
Er zijn bazen die ondanks alles het beste voor hebben met hun werknemers of juist niet, bazen die alleen uit zijn op macht of alleen het belang van zichzelf of juist weer alleen van de ander zien. Natuurlijk zijn er ook gewoon rare bazen. Terugkomende elementen zijn eigengereidheid, slechte arbeidsverhoudingen, verkeerde verwachtingen, bevlogenheid of juist een gebrek aan betrokkenheid. Vermakelijke worstelingen met interimmers, egotrippers en eigenwijze professionals.
Overlevingsstrategie
Bigelt, één van de auteurs van de opgenomen verhalen, meent managers te kunnen verdelen in drie soorten: egomanagers, people managers en monkey managers. Hij heeft met alle drie ervaring, alle drie hebben ze hun voor- en nadelen. De vraag is: wie heeft de meeste overlevingskansen? En: herkent u deze personages in uw omgeving (want het gaat natuurlijk niet over u)?
Stel je een onbewoond eiland voor waar deze managers zouden aanspoelen. Volgens Bigelt zou de people manager als eerste vertrekken. Liever de zee dan met deze twee, zou hij denken. Vervolgens barst de strijd los tussen de egomanager en de monkey manager. De egomanager neemt de leiding en denkt de touwtjes in handen te hebben. In werkelijkheid draait hij overal zelf voor op. Want de monkey manager pareert alle problemen door het probleem – het aapje – terug te plaatsen op de schouder van de egomanager en hem daarmee een misplaatst gevoel van superioriteit te geven. De monkey manager beaamt dat de palmbomen rood zijn en de zee geel en intussen werkt de egomanager zich dood, niet uit schuldgevoel, maar omdat hij niet anders kan. Blijft over de monkey manager, het type met de beste overlevingskansen.
Om met Darwin te spreken: ‘de soort die zich het beste aanpast’…
Bizarre Bazen, diverse auteurs, eindredactie Jacqueline Koppelman en Trudy Dijkshoorn. uitgeverij Monnier, ISBN 9789080649484
