Op zoek gaan naar de essentie, dat is waar ik altijd begin. Als ik een voorstel heb gelezen of een probleem krijg voorgelegd, vraag ik me als eerste af waar het hier precies om draait. Of het nu om een grote investering gaat, in tijd of geld, of om een minder goed functionerende organisatie of managementteam. Om een strategisch beslissing of een korte termijn keuze. Waar gaat dit écht over?
Hoe vaak word jij afgeleid door details? Je kent ze wel: lange vergaderingen die vaak standaard uitlopen en waarbij je op de notulen moet wachten om te weten wat er nu eigenlijk precies is afgesproken. Je bespreekt het agendapunt wel met elkaar, uitputtend zelfs, maar er worden zoveel details ingebracht dat je soms de discussie niet meer kunt volgen. De zorgen worden groter gemaakt dan de feiten. Argumenten belangrijker dan de noodzaak. Het lijkt meer op een zoeken naar consensus dan dat er een helder besluit wordt verwacht. Iedereen in het directieteam lijkt iets anders te willen. Hoe vlotjes lopen jouw vergaderingen? Komt jouw team snel tot een eenduidig besluit? Vaak is de voorgestelde oplossing tegelijkertijd ook de kwestie. In mijn praktijk zie ik nog wel eens dat het ombuigen van de verliezen of de implementatie van een strategisch project lang op zich laat wachten. Er wordt geanalyseerd, gediscussieerd en verkend. Er komen voorstellen, rapporten en presentaties. Ondertussen tikt de tijd door. De verliezen blijven groeien, de concurrent neemt steeds meer voorsprong. Helpt het dan om het volgende plan in rij te ontwikkelen? Of is dat wikken en wegen juist het probleem?
