Reis met ons mee. We reizen naar Arabisch Afrikaanse landen; Mali bijvoorbeeld. Een prachtig lang met schitterende gebouwen van zand. Mensen in felgekleurde kleiding. Maar ook een land van honger en verdriet. Waar de Nomadische leefstijl en de Islam in de loop van de geschiedenis verweven zijn geraakt. Een spannend land, met een lange geschiedenis van conflicten en oorlogen.
Op een felgekleurde doek op de stoffige zandgrond staan potten en schalen opgesteld met rijst, gierst en sauzen van vis en groenten. De saus is de trots van de vrouwen; wie een goeie saus maakt heeft aanzien. Wil een vrouw haar man laten weten dat ze niet tevreden met hem is, dan maakt ze de saus flauw of juist te zout. De grote familie zit gehurkt op de grond of op kleine houten krukjes rondom de lekkernijen. Op het platteland eten de mannen en vrouwen soms pas na elkaar. Voor een bezoeker valt het niet mee om er achter te komen wie bij wie hoort en hoe de verwantschapslijnen lopen. Maar de familieleden zelf weten het precies. Als wij in het westen een stamboom tekenen, komen we vaak niet veel verder dan twee á drie generaties. In Mali gaat de kennis van wie tot je tribe behoort verder dan de vijfde of zesde lijn. Overledenen horen net zo goed tot de familie als broers en zussen. Er zijn veel meer termen voor neven en nichten van aangetrouwde familieleden, halfzussen- en broers en voorouders. Mali kent polygame huwelijken. Een man kan met vier vrouwen trouwen. Dat maakt familierelaties helemaal complex. Een Malineese stamboom teken je niet in een uurtje! Wie langer in het gezelschap verblijft zal opvallen dat er veel grapjes gemaakt worden. En wie nog observeert zal merken dat de grappen speciaal tussen bepaalde personen gemaakt worden. Favoriet zijn de grappen tussen een man en zijn schoonmoeder. Het was de antropoloog Radcliffe-Brown die uitgebreid onderzoek deed naar afstamming en verwantschap in West Afrika en die de vinger legde op wat hij “joking relationships” noemde. Met een joking relationship bedoelen we een geïnstitutionaliseerde manier om met bepaalde mensen in je relatienetwerk grappen te maken. Je maakt de grap niet met een bepaalde persoon omdat jij (of hij of zij) zo grappig of aardig is, maar omdat jullie een bepaalde relatie hebben met elkaar. Een joking relationship kan symmetrisch zijn; beiden maken grappen over en met elkaar, of assymetrisch; de grappen gaan slechts één kant op. Waarom doen ze dat in Mali? Als we er vanuit gaan dat cultuur altijd functioneel is, is het zaak op zoek te gaan naar de functionaliteit van een dergelijke joking relationship. En die is er. Joking realtionships komen daar voor, waar er eens sterke, onverbrekelijke band is tussen mensen, maar waar ook spanning aanwezig is omdat de band makkelijk té intens kan worden. In Mali zijn vrouwen dikwijls jonger dan hun echtgenoot (dat geldt zeker voor derde en vierde vrouwen in een huwelijk). Dat heeft tot gevolg dat een man dikwijls even oud is als zijn schoonmoeder. Verliefdheid en seksuele aantrekkingskracht liggen op de loer, irritatie en concurrentie ook. Dat moet ten alle tijden vermeden worden, omdat dat een veel te ingewikkelde bedreiging van twee huwelijken zou zijn en de hele familie in crises gebracht zou worden. Sommige culturen lossen dat probleem op door middel van “avoidance”: een man mag gewoon helemaal niet praten met zijn schoonmoeder. In andere culturen wordt het opgelost door de relatie sterk te ritualiseren: er worden continue grappen gemaakt als ontlading voor eventuele aantrekkingskracht of irritatie. In West Afrika worden grappen ook gebruikt om aan te geven wie tot je vrienden horen. Het begrip “Sanankuya” verwijst naar joking relaties, waarbij je grappen maakt met leden van een andere clan en daarmee aangeeft dat ze voor jou als familie zijn. Zo zijn er clans die elkaar grappend beschuldigen dat ze alle bonen in het gebied voor elkaars neus weg eten. Met wie je grappen maakt, vecht je niet. Handig om te weten in een conflictueus gebied met voedselschaarste als Mali… Wat hebben we aan deze kennis uit Mali en de begrippen van Radcliffe Brown in onze westerse organisaties? Nou, ook in organisaties komen joking relationships en avoiding relationships veelvuldig voor. En als je weet dat joking en avoidance bijna altijd hand in hand gaan… levert een grap je een schat aan informatie op. We kennen enkele beroepsgroepen waar de grappen harder zijn dan bij andere. Psychiatrisch verpleegkundigen, brandweer, politie om er maar een paar te noemen. Collega’s nemen elkaar in de maling en maken harde grappen over ingrijpende voorvallen. De regels voor in- en uitsluiting zijn nauwgezet; stel je je als nieuwe collega niet netjes voor op een eerste werkdag, dan zal het lang duren voor je maatjes hebt. Voor niet-blauwpersoneel bij de politie (staf- en administratief personeel zonder politieopleiding) is het moeilijk om mee te doen aan de grappen. Het lukt slechts enkelen om onderdeel te worden van de joking relationships. De grappen zijn een manier om de spanning en gevaarzetting die bij het werk hoort te ontladen. Maar scheppen ook verplichting. Net als in Mali wordt een hele sterke, bijna familiale, band gesmeed. “Wij die grappen met elkaar maken, dekken elkaar in het heetst van de strijd en verlinken elkaar nooit tegen de baas”, is de norm zo ongeveer. Met het grappen maken wordt een verbond gesmeed. Bij grappen hoort altijd avoidance. Wat wordt er vermeden? Met name het leveren van kritiek op elkaars werk- en werkwijze. Over elkaar praten tegen je leidinggevende. Elkaar openlijk afvallen waar een patiënt of burger op straat bij is. Dat doe je gewoon niet met de mensen met wie je een verbond hebt gesmeed. En dat is heel functioneel. Net als in Mali is er sprake van een relatie onder druk. Er is een grote intensiteit door het emotioneel en soms fysiek in- en aangrijpende werk. Dat geeft verbondenheid. En collega’s zien veel van elkaar; angst, falen, regels overtreden, succes, vakmanschap. Dat maakt ook kwetsbaar. Om de relatie gezond te houden is deze door middel van grappen geïnstitutionaliseerd en geritualiseerd. Het is niet verwonderlijk dat leiders van organisaties waarin veel grappen worden gemaakt soms pogingen doen om te interveniëren. De politie kent een lange geschiedenis van meerdere leiders, instituten en bewindslieden die een einde wilden maken aan de “macho-cultuur” waarbij ook vaak gerefereerd wordt aan de vele grappen ten koste van collega’s (vooral als die vrouw, allochtoon of homo zijn). En er zijn al veel trainingen gewijd aan pogingen om het geven van feedback op elkaars werk (afspreken en aanspreken) normaal te laten worden. Die hebben wel effect, maar de norm van de hechte familiale band die wordt bezegeld door grappen, blijft de boventoon voeren. Ook in andere organisaties kan je veel baat hebben bij een goede analyse van de verhoudingen als je de stroom van grappen analyseert. Met welke concurrenten hebben wij een “Sanankuya” relatie en bevechten we dus niet op de markt? Is de grappenstroom tussen twee directieleden of afdelingen symmetrisch of assymetrisch? Maakt de marketing afdeling alleen grappen over de slechte levering van de afdeling produktie, of is het andersom ook het geval? Als je dat weet kan je als leider, coach of consultant het goede gesprek gaan voeren over machtsverhoudingen en aanspreekgedrag. Nemen de grappen tussen twee personen, in een team of tussen afdelingen plotseling toe? Duik onder de waterlinie. Want waar een toename van grappen is, wordt iets vermeden… Door Danielle Braun en Jitske Kramer, auteurs van The Corporate Tribe, Managementboek van het Jaar 2016.
