Friedrich Glasl schreef in 1981 voor M&O, tijdschrift voor Management en Organisatie het artikel 'De dynamiek van escalatie'. Dit artikel wordt nu als een klassieker gezien. KluwerManagement biedt het u hier gratis aan.
Friedrich Glasl is politiek-wetenschapper en psycholoog, organisatieadviseur, mediator en een van Europa's leidende conflictwetenschappers. Hij werd geboren in 1941 (in Wenen) en is vanuit Oostenrijk nog steeds actief als adviseur en mediator.
Hij is vooral bekend geworden door zijn ‘escalatietrap', het model van conflictescalatie waarvan dus een vroege versie verscheen in het ‘classic'-artikel uit 1981 hiervoor; en later ook door zijn werk als internationaal conflictbemiddelaar. In de Engelstalige landen noemt men hem dan ook wel ‘Glasl of the steps'.
Dat dit stuk destijds (1981) in M&O verscheen is te verklaren uit Glasls langjarig verblijf in ons land, van 1967 tot 1985, toen hij werkte bij het door Bernard Lievegoed opgerichte NPI-Instituut voor organisatieontwikkeling.
Inleiding op het artikel
Vele auteurs zijn op zoek naar specifieke indicaties voor de juiste keuze van een strategisch model van conflictbenadering. De intensiteit van het conflict is – naast andere indicaties – hierbij belangrijk.
Fisher (1972) stelt dat procesbegeleiding in minder intensieve conflictenniet zinvol is omdat door een dergelijke aanpak eenvoudige conflicten onnodig complexer zouden worden. Filley (1975) geeft een model van conflictbehandeling dat voor minder intensieve conflicten zeer geschikt kan zijn, maar dat voor intensievere conflicten ontoereikend is gebleken. Walton (1969) beveelt procesbegeleiding aan voor betrekkelijk geëscaleerde conflicten, terwijl Douglas (1957), Thomas (1976), LaTour, Houlden, Walker en Thibaut (1976) voor heviger geëscaleerde conflicten, strategieën van bemiddeling of van arbitrage aanbevelen.
Wij zien dus dat een duidelijke bepaling van de intensiteit, dat wil zeggen de escalatiegraad, van conflicten relevant is voor de keuze van interventies.
In dit artikel wordt een model van negen escalatiegraden beschreven dat wij elders (Glasl, 1980) uitvoerig zowel praktisch als theoretisch gefundeerd hebben. Dit model is voortgekomen uit het actieonderzoek van meer dan dertig conflictsituaties, waarin wij zelf als extern adviseur en begeleider gewerkt hebben en uit de analyse van meer dan tachtig praktijkgevallen van organisatieadviseurs, die sinds 1970 hadden deelgenomen aan onze cursussen conflicthantering.
Klik hieronder om het hele artikel uit M&O te lezen.
