Nederlandse bedrijven werken op halve kracht, zegt Hans van der Loo stellig.
Over hoe Nederland zich slecht inricht op de VOCA-wereld, hoe het anders kan en Oranje als exemplarisch voorbeeld. Gezocht: zeezeilers. Hans van der Loo verbaast zich erover. De hele wereld heeft het over VOCA en in Nederland heeft niemand enig idee wat het betekent. VOCA staat voor een Vluchtige, Onzekere, Complexe en Ambigue wereld. ‘Tot aan de grens wordt er in de hele wereld over gesproken, maar hier heerst een soort zelfgenoegzaamheid, ook als ik lezingen houd voor MKB-ondernemers, van “ach, het zal wel”.’ Van der Loo verduidelijkt zijn gedachte over het adaptievermogen van Nederland met een metafoor. ‘In verandermanagement wordt vaak de vergelijking met bergbeklimmen gemaakt. Een berg (lees bedrijfsstructuur) is stabiel, het doel (de top) is helder en de roadmap (plannen, manier van aanpak) ligt klaar. Maar bergbeklimmen is per definitie een risicomijdende sport. Het zit vol met zekeringen. En juist in een VOCA-wereld moet je zekerheid loslaten. Toch zijn we in verandermanagement vooral bergbeklimmers. We plannen iets top-down, ontrollen plannen, zetten er een projectteam op en het moet gaan marcheren. Maar dat werkt dus niet.’ Over hoe het komt dat Nederland niet VOCA-proof blijkt te zijn, zegt Van der Loo: ‘Misschien komt het wel omdat we heel intern gericht zijn. De luiken gaan dicht, we kijken te weinig naar buiten en hebben te weinig ambitie.’ Het Nederlands elftal vindt Van der Loo ook een goed voorbeeld van hoe veranderingsprocessen moeizaam gaan. ‘We roepen steeds dat Nederland een gidsland is op het gebied van voetbal. Maar worden wel uitgeschakeld voor het EK. Ook hier vooral zelfgenoegzaamheid, weinig visie en de echte energie van binnenuit ontbreekt om het te veranderen.’