Eén persoon alles laten bepalen is ook een risico. Een product owner heeft namelijk geen kristallen bol en is doorgaans geen alleskunner. En hoeveel ruimte krijgt hij/zij precies? Wat is het mandaat? En willen we deze beslissingsbevoegdheid eigenlijk wel bij één enkele persoon neerleggen? Hoe zit het dan met de stuurgroep?
Product owners zijn geen alleskunners
In veel organisaties die met agile aan de slag gaan, vormt de rol van product owner al snel een bottleneck. Vaak wordt verondersteld dat de ideeën en de visie van de product owner er gewoon ‘zijn’. Al diens ideeën zijn bovendien wonderbaarlijk automatisch geordend. Daarnaast heeft de product owner alle ruimte om moeilijke keuzes te maken en gaan alle belanghebbenden hier altijd instemmend en eensgezind in mee. Ook denken veel organisaties dat ze de mensen met de kwaliteiten om een goede product owner te zijn al lang in huis hebben, en dat deze medewerkers direct hun agenda leegmaken om hun nieuwe rol enthousiast te gaan invullen. De praktijk is natuurlijk totaal anders.
Het is niet eerlijk om aan te nemen dat de product owner een alleskunner is. Het managen van belanghebbenden, het inspirerend overdragen van een visie, het helpen bij technische keuzes: er zijn maar weinig product owners die dat allemáál beheersen. Product owner zijn is moeilijk. Punt. Het is dan ook niet vreemd dat velen in de valkuilen trappen die bij deze rol horen. Wat in de praktijk bijvoorbeeld heel lastig blijkt te zijn, is het creëren van een gedeelde visie en die vertalen naar een roadmap en items uit de product backlog.
Iedere product owner worstelt hiermee. Je kunt immers niet in de toekomst kijken en je kunt ook niet iedereen tevreden stellen. Toch wordt van de product owner verwacht dat die perfecte oplossingen bedenkt voor nog onontdekte problemen en alle stakeholders betrokken houdt. Maar hoe dan?
Bron: Agile
Door: Rini van Solingen
