Als je met je mond vol tanden staat op het werk

Sta je met je mond vol tanden? Eerste hulp bij een paar lastige situaties op het werk.

Je kent het wel: zo’n gebeurtenis die je stemming omgooit, je gedachten beheerst, waarvan je in de stress schiet. Wat je wilt zeggen blijft vastzitten in een verkeersinfarct tussen je brein en stembanden. Zo’n spraakverlamming doet zich voor als je brein overbelast raakt door zorgen of druk. Voor dat soort gevallen kun je reacties in je achterzak houden die je helpen om de controle te herwinnen.

Iemand herformuleert jouw idee en probeert met de eer te gaan strijken

Zeg (en publique): “Dank je dat je mijn idee in de schijnwerpers zet.” Je wordt dan niet onderschat, omdat je meteen je mannetje staat, je claimt je idee terug zonder de ander op een nare manier te beschuldigen, je hebt de touwtjes weer in handen en kunt de zaak naar je toetrekken door in te haken op details.

Je wordt gevraagd om langer te blijven terwijl je de kinderen van school moet halen

Zeg: “Het spijt me maar ik heb een verplichting elders”. Ook in bedrijven waar met de mond beleden wordt dat familie op de eerste plaats komt, kunnen privéverplichtingen irritatie opwekken. Met deze weinig informatieve reactie eis je indirect discretie op. Je werpt een informatiegrens op die mensen ervan weerhoudt verder te vragen. En je vertelt niet openlijk aan Jan en alleman privédingen die ze niet aangaan.

Je moet een serieuze kwestie (bijvoorbeeld seksuele intimidatie) laten escaleren

Stel je hebt bij hrm aangekaart dat een manager je bejegent op een manier waarvan jij niet gediend bent. Hrm’s reactie is dat het een om een uitmuntende manager gaat die zoiets normaal nooit doet − en of je het door de vingers kunt zien. Zeg dan: “Jullie reactie is voor mij reden om verdere actie te ondernemen.” Je geeft hiermee op een rustige en heldere manier aan dat je je niet neerlegt bij ongepast gedrag en dat de kwestie niet in de doofpot wordt gestopt. Je maakt duidelijk dat de dáder consequenties zal ondervinden van zijn handelingen, en niet jij. Als je actie onderneemt, voorkomt je dat je achteraf gedemoraliseerd raakt. Bron: Harvard Business Review Door: Yvonne Halink