Natuurlijk denk ook ik ‘oh jee’… bij de nieuwsberichten over de verspreiding van het Corona virus. Hamster wat blikken soep. Maar ik ben ook geboeid en mijn antropologeninstict gaat aan. Ik verbaas me voor de zoveelste keer over ons mensen. Over Homo Sapiens. Over dat wij ten diepste tribale wezens zijn. Die vanuit hun mammoetjagersbrein handelen. Zeker in een angstige situatie als deze.
Een hotel op Tenerife waar mensen niet uit mogen omdat iemand Corona heeft. Een van de gedupeerde gasten wordt geïnterviewd; een montere Nederlandse meneer. ‘We zijn gewoon gaan ontbijten. Daarna moesten we terug naar onze kamers. Maar dat doen we natuurlijk niet. We maken een gezellig kletspraatje bij de receptie’. Damn… rare tribale wezens. Willen direct bij een crises een tribe vormen. Met mensen die je de vorige dag nog nijdig hebt aangekeken omdat ze om 6 uur ’s ochtends hun handdoek op jouw favoriete zwembadstoel hadden gelegd. Maar nu… loop je liever het risico besmet te worden, dan dat je de ‘hoe-verslaan-we-als-tribe-de-sabeltandtijger-gathering’ mist. Wij mensen zoeken direct tribale veiligheid als het spannend wordt. Ons optimum voor dat veiligheidsgevoel is een tribe van ongeveer 150 personen. Groot genoeg om een mammoet te vangen, klein genoeg om iedereen nog bij naam te kennen. Lijkt me een prima aantal bij de hotelreceptie. Halina Reijn geeft in DWDD een demonstratie handen wassen. 20 seconden en goed boenen. En liever geen hugs en handen geven, maar zwaaien of een box. Ik film mijzelf even terug. Ik lag vorige week in het ziekenhuis. Net geopereerd. Een dierbaar iemand kwam binnen met een flinke verkoudheid. Zwaaien zou vanuit RIVM en Halina Reijn gedachte in deze situatie best een goed plan zijn geweest. Maar we gaven elkaar een fijne hug; blij elkaar te zien. In een soort van ‘we gaan niet spetteren standje’. De behoefte aan tribale serotonine en oprecht contact was groter dan het waarschuwende vingertje vanuit de prefrontale context. Echt contact Echt contact… laten wij ons als tribale wezens niet zomaar afnemen. We zijn niet rationeel. Niet altijd verstandig. Ons limbisch tribale brein is vaak gewoon zo veel sterker dan dat nieuwe verlichte cortexgebiedje dat we nog maar zo kort als mensheid hebben. Sociale media is leuk, maar vervangt groepshugs nooit. Dus openen we onze ramen en schreeuwen we ‘houd vol’ tegen elkaar. Life. We huggen en verzamelen bij de receptie. In China weten ze dat heel goed. Dat wij mensen zo zijn. Dus nemen ze draconische maatregelen en slepen iemand soms aan handen en voeten de isolatie in. Dan gaan wij fronsen. Met vingers wijzen. Maar misschien is het wel het enige dat de overheid moet doen: onze vrijheid inperken, omdat we van nature liever huggen dan handen wassen.- Danielle Braun is dagvoorzitter op het congres Mens en Organisatie. Schrijf je nu in >>>
Dr. Danielle Braun is corporate antropoloog. Reist de wereld rond op zoek naar wat we van tribes overal op de wereld kunnen leren over onze eigen samenleving. Schrijver van de boeken ‘de Corporate Tribe’ ‘Building Tribes’ en Da’s Gek’. Ze spreekt en schrijft over organisatiecultuur. Begeleidt leiders bij conflict en verandering. Ze is Directeur van de Academie voor Organisatiecultuur. Columnist voor diverse kranten, wekelijks columnist voor DFT. Onder de titel #antropoloogdesvaderlands geeft ze duiding aan de dingen die om ons heen gebeuren. In het voorjaar verschijnt het boek ‘Tribaal Kantoorgedoe‘ van haar hand.
