Volgens McKinsey nemen marktverstoringen in de financiële dienstverlening wereldwijd toe, met een schade oplopend tot meer dan 1 biljoen US Dollar. De vraag naar betere financiële producten en diensten neemt hierdoor toe en digitalisering zet banken nog meer onder druk. Deze vijf standaarden ondersteunen het wereldwijde financiële systeem.
1. Financiële berichten
ISO 20022 werd voor het eerst gepubliceerd in 2004. Het is een internationale standaard voor het uitwisselen van financiële gegevens. Deze ISO-norm wordt algemeen erkend als de standaard van de toekomst. Hij biedt internationale consensus over de manier waarop financiële berichten zijn gestructureerd.
ISO 20022 wordt algemeen erkend als de standaard van de toekomst.
Het is een belangrijk instrument bij de transformatie van het wereldwijde financiële systeem. Het ondersteunt bijvoorbeeld platforms voor directe betalingen. ISO 20022 bestaat uit acht onderdelen, waaronder het genereren van XML-schema’s, berichttransportkenmerken en registratie.
2. International Bank Account Numbers (IBAN)
Internationale bankoverschrijvingen gaan snel en eenvoudig dankzij de wereldwijde definitie en codering van internationale bankrekeningnummers. Dit is dankzij ISO 13616, Financiële diensten – International Bank Account Number (IBAN). Deze ISO-norm specificeert alles wat nodig is om internationale gegevensuitwisseling te vereenvoudigen, zowel in financiële omgevingen als in andere industrieën.
De standaard bestaat uit twee delen. Een deel gaat over de specificaties voor het nummer zelf. Het andere deel gaat over de rol, verantwoordelijkheden en vereisten van het registratieagentschap dat verantwoordelijk is voor het register van IBAN-formaten.
3. Bedrijfsidentificatiecodes (BIC- of SWIFT-code)
Een van de meest gebruikte codes in de financiële wereld is de BIC-code, gedefinieerd door ISO 9362, Banking telecommunication messages – Business identifier code (BIC).
Een van de meest gebruikte codes in de financiële wereld is de BIC-code, gedefinieerd door ISO 9362.
Oorspronkelijk bekend als de ‘bankidentificatiecode’, werd de naam gewijzigd in ‘Business’ om zowel voor financiële als gerelateerde instellingen geschikt te zijn toen de standaard in 2009 werd herzien.
Al meer dan 30 jaar wordt deze ISO-norm gebruikt om geautomatiseerde verwerking van informatie voor financiële diensten te vergemakkelijken. ISO heeft de Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication (SWIFT) aangewezen als registratieautoriteit voor BIC. Vandaar dat de namen BIC en SWIFT vaak door elkaar worden gebruikt.
4. Marktidentificatiecodes (MIC)
Handelen op internationale beurzen zoals de NASDAQ is mogelijk dankzij MIC-codes. Deze worden gedefinieerd door ISO 10383: Securities en gerelateerde financiële instrumenten – Codes voor beurzen en marktidentificatie (MIC).
De MIC-code wordt gebruikt om effectenbeurzen te identificeren. MIC wordt algemeen geaccepteerd in de financiële wereld, ook door het Financial Information eXchange-protocol (FIX), een elektronisch communicatieprotocol voor internationale, real-time uitwisseling van informatie over effectentransacties en markten.
De standaard specificeert een universele methode voor het identificeren van beurzen, handelsplatforms en gereguleerde of niet-gereguleerde markten. Dit vergemakkelijkt geautomatiseerde gegevensverwerking.
5. Berichten in effecten
Vóór standaardisatie was berichtgeving bij transacties tussen financiële instellingen ad hoc en inconsistent. Dit leidde tot inefficiënties en risico’s op fouten.
Vóór standaardisatie was berichtgeving bij transacties tussen financiële instellingen ad hoc en inconsistent.
De tweedelige ISO 15022, Securities – Scheme for messages (Data Field Dictionary), biedt gebruikers tools om berichttypen te ontwerpen, ter ondersteuning van hun specifieke informatiestromen. Dit resulteert in grotere efficiëntie, meer duidelijkheid en minder risico’s.
De tweedelige standaard omvat regels en richtlijnen voor het ontwerpen van berichtgeving en het onderhoud van deze gegevens en berichten. Updates van de normen zijn gericht op het verbeteren van processen en het verminderen van de tijd die nodig is om nieuwe berichttypen op de markt te brengen.
Bron: ISO.org
