Behalve rode knoppen die worden ingedrukt als reactie op irritatie, verwijten en competitie, heb je ook zwakke plekken. Iedereen is gevoelig voor complimenten en bewondering, maar het kan je rol als teamcoach minder effectief maken. Positieve overdracht kan algauw ontstaan als iemand meer dan één keer laat weten hoe geweldig je bent.
Voor je het weet vind je deze persoon helemaal het einde. Iemand die het echt begrijpt, een uitstekende leerling met een positieve invloed op de groep. Bij licht positieve overdracht moet je je niet al te veel zorgen maken. Bij zwaar positieve overdracht wel. De deelnemer zet jou op een voetstuk en verliest niet alleen kritisch vermogen en idealiseert jou, maar maakt zichzelf ook onnodig klein en afhankelijk. En dat is nou juist niet de bedoeling van teamcoaching. En als jij inhaakt met gevoelens van trots en tevredenheid zou je weleens de held, of zelfs de goeroe kunnen gaan uithangen, die alles weet en overal een antwoord op heeft. De groep hangt aan je lippen, dus je levert wat ze nodig hebben. Het is niet ondenkbaar dat je de neiging voelt om al te persoonlijke bekentenissen te doen. Of de groep te ‘belonen’ met kritische uitspraken over het management. Je zou wat al te ijverig met oplossingen en hulp kunnen aankomen, zodat de groep het zelf niet leert. Niet erg coachend. Het kan zelfs zo gezellig worden dat je de groep gaat entertainen. Grapjes zijn leuk, humor is onbetaalbaar, maar niet als het je afleidt van de werkelijke coaching. Na afloop gaat iedereen met een goed gevoel naar huis, maar was dat nou de hele bedoeling? Wiens behoefte stond er nou werkelijk centraal? Een speciale vermelding verdient hier nog de levensgrote valkuil waar teamcoaches graag instappen: de dramadriehoek. Maar al te graag willen coaches helpen en maar al te veel teams nemen graag de rol van slachtoffer aan. Dit kan overdracht zijn, maar ook aangeleerde hulpeloosheid. Het onvermogen – en de onwil – om verantwoordelijkheid te nemen. Teamcoaches gaan daarop in als de redder, de reddende engel zelfs. Dit levert aardige dynamiek op: de aanklager is dan vaak het management dat niet bij de coaching aanwezig is, en dat misschien niet aanklaagt, maar wel als zodanig door het team wordt neergezet. Het team is slachtoffer (ze luisteren niet naar ons, ze zijn alleen met zichzelf bezig, ze zijn incompetent) en jij wordt verleid om Supercoach te zijn, die verlossing biedt. Het team wordt daar niet bepaald onafhankelijk van.