Werken met scrumteams en de organisatie agile maken. Ik moet het nu kunnen, want ik heb verschillende cursussen gehad over projectmanagement volgens de Agile/Scrum methodiek. Ik mag me nu scrummaster noemen. Ik ben dus in theorie erg goed in stickertjes op een whiteboard plakken met deliverables erop, oftewel concreet op te leveren stukken, en die hebben de status ‘to do’, ‘busy’ of ‘done’.
Uitdagingen die kunnen leiden tot het niet, of later opleveren van een deliverable, plaats je onder het kopje impediment, en die worden door scrummaster opgelost of doorgebriefd aan de Product Owner, de opdrachtgever. De deliverables zijn daarbij teamdoelen en geen persoonlijke doelen. Tot slot vertelt de Product Owner alleen wat er gedaan moet worden, maar hoe het gedaan wordt, dat is de verantwoordelijkheid van het team en de individuele teamleden. Dat is de Agile/Scrum methodiek in een notendop. Tijdens die cursus werd een aantal keer benadrukt dat ‘ik’ niet bestond, maar dat alles een teameffort is. Dat deadlines altijd gehaald worden is ook een basisregel, en dat de teammensen naar hun kwaliteiten worden ingezet ook. Lange vergaderingen worden vervangen door standups, waarbij het team voor het whiteboard staat en teamleden aangeven wat ze hebben gedaan, wat ze gaan doen, en wat hun impediments zijn en de briefjes met deliverables worden verschoven van busy naar done. Tenminste dat laatste is uiteindelijk wel de bedoeling. ‘Waar ken ik dat toch van?’, dacht ik, terwijl ik aandachtig luisterde naar de bevlogen docent die de training gaf. Ik hoefde niet zo heel diep in mijn geheugen te graven voor het antwoord, want ik zag visioenen van militairen die gehurkt in een bos een heel kort overleg voeren, wat wijzen op de kaart, nieuwe opdrachten geven aan de rest van de mannen en dan weer verder gaan met hun missie. Eigenlijk doen militairen niet anders dan werken volgens deze methodiek. Immers, een hogere commandant is de Product Owner die de gezamenlijke doelstellingen bepaalt en de richting aangeeft. Bijvoorbeeld dat compagnie A zich verplaatst naar startlijn B, om dan een aanval uit te voeren op Locatie X. En donderdagmiddag 15.00 uur moet de verplaatsing naar de startlijn gereed zijn, net als de specifieke aanvalsplannen van de pelotons die deel uitmaken van de compagnie, zodat om 18.000 uur bij het invallen van de schemer met de aanval gestart kan worden, die de volgende dag om 05.00 afgerond moet zijn. De pelotonscommandanten maken dan zelfstandig, maar vaak in overleg met hun groepscommandanten en andere specialisten – zoals snipers, communicatiespecialisten, voertuigcommandanten of explosievenexperts – een specifiek plan van aanpak (aanvalsplan) om de opdracht (de aanval) zo goed mogelijk uit te voeren. Daarbij wordt de inbreng van de teamleden erg gewaardeerd, immers zij zijn de specialisten op hun gebied. Ook de mogelijke bezwaren (impedimenets) die een succesvol optreden in de weg kunnen staan – bijvoorbeeld te weinig munitie – worden volgens de Scrum-methodiek opgepakt. Pelotonscommandant gaat dan naar de compagniecommandant en zegt: we hebben te weinig munitie, waarna de compagniescommandant of munitie gaat regelen, of genoegen neemt met een minder succesvolle aanval. De missiedoelen van het grotere geheel worden vertaald naar concrete missiedoelen voor de pelotons en de teams binnen dat peloton: jullie zuiveren dat huis, jullie beveiligen dat gedeelte, jullie regelen de krijgsgevangenenafvoer naar dat gebied. En dan gaat het los. En heeft de commandant – de Product Owner – weinig controle meer. Hij heeft gezegd wat er moet worden gedaan, maar de teams, en de teamleden bepalen in hoge mate hoe ze dat moeten doen. Eigenlijk werkt elke militair volgens de scrum en agile methodiek. Ze kunnen dus zo aan de bak in het bedrijfsleven, omdat ze echt weten wat dienend leiderschap is, wat werken in teamverband is, en omdat ze doelen altijd halen. Met zijn allen. Door het werk in brokjes te delen en er gewoon voor te gaan, met maximale ondersteuning van elkaar en waardering van elkaars kwaliteiten en anticipatie op elkaars mindere kanten. Elke militair is dus eigenlijk een scrummaster. Door: Eduard van Brakel
