Disruptieve technologische vernieuwingen hebben impact op de manier waarop organisaties en bedrijven zich aan het transformeren zijn. Het internet of things, blockchain, robotica, big data en kunstmatige intelligentie zijn in korte tijd een onderdeel van het dagelijks werk geworden.
Het zijn technologieën die een netwerkstructuur kennen en erop gericht zijn verbindingen te maken met informatiedragers in de fysieke wereld en dataopslagcentra in de cloud. Ze zijn voortdurend in beweging door connecties en updates te maken. Het is daarom niet zo vreemd dat de dominante organisatievorm van een statische, hiërarchische hark met daaronder stevige silo’s aangestuurd door directies met managementteams hevig onder druk is komen te staan.Netwerkende organisaties
Deze organisatiestructuur past niet meer bij de nieuwe technologische mogelijkheden die vragen om dynamische, netwerkende organisaties die zich organisch aanpassen aan de omstandigheden. Er is behoefte aan agile werken, aan integratie tussen IT en business en aan verbindingen tussen silo’s om de data beter te kunnen beheren. Bovendien zijn hoogopgeleide medewerkers hun knellende jasje beu en willen ze zelf nadenken en meer vrijheid om kennis en contacten te organiseren. Het netwerkend werken bevordert de koppeling van kennis en informatie binnen en buiten de organisatie om beter zicht te krijgen op het geheel, het grotere plaatje. Het vereist ruimte voor (kennis)werkers om over de grenzen van afdelingen, divisies, silo’s heen te gaan. Het gaat naast interne netwerkvorming met name ook om externe samenwerking met andere bedrijven. Er is een transformatie gaande in bedrijven en organisaties: van verticale hiërarchie naar horizontale organisatievormen waarin netwerkend werken het nieuwe normaal wordt. Wat binnen en buiten is, vervaagt. We gaan van functies naar rollen met meer inhoud. Het werken aan vraagstukken komt centraal te staan. Een vraagstuk kan van meerdere kanten belicht worden en hiervoor is samenwerking nodig.Basis voor samenwerken in ecosystemen
Met deze netwerkende stijl van werken wordt de basis gelegd voor samenwerken in ecosystemen. Ecosystemen vormen de setting waarin het nieuwe organiseerparadigma van netwerken optimaal gepraktiseerd wordt. Ecosystemen zijn netwerken van netwerken waarin kennis en kunde rondom vraagstukken, innovaties of maatschappelijke uitdagingen op een netwerkende wijze productief gemaakt worden. Hier is een ander type leiderschap voor nodig: de horizontale netwerkleider of de webber, die zich als ultieme connector in het ecosysteem tussen en in de netwerken begeeft om de inhoudelijke koppelingen te maken door de mensen, bedrijven en instituties met elkaar te verbinden en te zorgen dat het organisch geheel vitaal blijft en productief wordt. Zonder netwerkend werken en horizontale netwerkleiders of verbindende webbers is dat niet mogelijk. Welkom in de nieuwe wereld van netwerkend leiderschap in ecosystemen.
Bron: Perspectieven op leiderschap
Door: Annemieke Roobeek
