In het algemeen weet niemand bij ons bedrijf Basecamp echt waar iemand anders is op enig moment. Werken ze? Geen idee. Hebben ze pauze? Geen idee. Zitten ze te lunchen? Weten we niet. Zijn ze hun kind van school aan het halen? Weten we niet. Kan ons niet schelen.
We vinden het niet nodig dat mensen laten weten waar ze uithangen en of ze beschikbaar zijn bij Basecamp. We stellen geen billen-op-je-stoel-eisen aan mensen op kantoor, en hebben geen virtuele indicator van waar medewerkers zijn als ze op afstand werken. ‘Maar hoe weet je of mensen werken als je ze niet kunt zien?’ Het antwoord op die vraag is hetzelfde als op deze: ‘Hoe weet je of mensen werken als je ze wel kunt zien?’ Dat weet je niet. De enige manier om erachter te komen of het werk af komt is naar het werk zelf kijken. Dat is het werk van de baas. Als die deze klus niet kan klaren, zouden ze een andere baas moeten vinden. Technologie heeft dit probleem alleen maar erger gemaakt. Nu wil niet alleen de baas weten waar je uithangt, alle anderen willen het ook weten. Met de toename van chattools op het werk wordt van meer en meer mensen gevraagd dat ze hun realtime status voortdurend kenbaar maken. Ze zitten aan de gekleurde stip vastgeketend – groen voor beschikbaar, rood voor weg. Maar als iedereen weet dat je ‘beschikbaar’ bent, is dat een uitnodiging om te worden gestoord. Je kunt net zo goed een neonbord boven je hoofd hangen met stoor me! Probeer drie uur ‘beschikbaar’ te zijn en dan drie uur ‘weg’. Wedden dat je meer werk gedaan krijgt als je op ‘weg’ staat?
Wat als je iets van iemand nodig hebt en niet weet of hij beschikbaar is of niet? Vraag het hem gewoon! Krijg je antwoord, dan heb je wat je wilt. Zo niet, dan is het niet omdat de persoon in kwestie je negeert – het komt doordat hij op dat moment aan iets anders werkt.
Respecteer dat! Ga ervan uit dat mensen bezig zijn met hun eigen werk.
Zijn er uitzonderingen? Natuurlijk. Het kan goed zijn om te weten wie beschikbaar is bij echte noodgevallen, maar situaties die zich in 1 procent van de tijd voordoen zouden niet het beleid voor 99 procent van de tijd moeten bepalen.
Zet een stap richting rust en onthef mensen van de noodzaak om voortdurend te communiceren waar ze zijn en wat hun status is. Iedereens status zou impliciet moeten zijn: ik probeer mijn werk te doen, respecteer alsjeblieft mijn tijd en aandacht.
Bron: Het hoeft niet zo hectisch te zijn op het werk
Door: Jason Fried, David Heinemeier Hansson
