Nemen vrouwelijke CEO’s echt minder risico dan hun mannelijke collega’s? Spelen vrouwen graag op safe? Wijzen ze financiële middelen meer of minder effectief toe dan de mannen? In een nieuwe studie werpen onderzoekers Mara Faccio, Maria-Teresa Marchica en Roberto Mura (onder ander Purdue University en University of Manchester) licht op de zaak.
Zij gebruikten databases met gegevens over CEO’s, de eigendomsstructuur en boekhoudkundige prestaties van grote private en beursgenoteerde ondernemingen in 18 grote Europese landen, waaronder Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje en het VK. Ze maakten een selectie van bedrijven die op tal van karakteristieken overeenkomen (land van herkomst, branche, omvang, aantal jaren in de markt, publiek of privé) – behalve dan dat de CEO in het ene geval een vrouw is en in het andere ene man.
Vrouw versus man
- Bedrijven geleid door vrouwen zijn ouder en winstgevender.
- Bedrijven geleid door mannen zijn groter en de verkoopcijfers stijgen er sneller.
- Vrouwen geven leiding aan minder riskante ondernemingen en nemen minder risico’s.
- Vrouwen investeren conservatiever, ze zetten minder agressief in op riskante investeringen (die echter wel de groei flink kunnen aanjagen); mannen investeren meer in branches met groot groeipotentieel.
- Bedrijven met een vrouwelijke CEO hebben minder schulden in relatie tot eigen vermogen, stabielere ROI’s en de overlevingskansen zijn groter (in vijf jaar tijd 61,4% voor bedrijven van vrouwen en 50,5% voor de mannen).
Kip of ei
Blijft de vraag: waar komt dit patroon nou precies vandaan? Kiezen vrouwelijke CEO’s al bij voorbaat voor een minder riskante business? Of gaan bedrijven sterker risicomijdend gedrag vertonen zodra (lees: doordat) een vrouw er de scepter zwaait? Dat laatste lijkt het geval. Uit hetzelfde onderzoek blijkt: als een mannelijke CEO het van een vrouw overneemt, gaat de onderneming meer risico’s nemen. En omgekeerd: als een vrouw het van een man overneemt, nemen schulden en instabiele inkomstenpatronen af.
De conservatievere investeringsstrategie, aversie van grote risico’s en hang naar meer stabiliteit lijken in de aard van het beestje te liggen. De onderzoekers filosoferen over mogelijke oorzaken: topvrouwen zouden wel eens extra voorzichtig kunnen zijn uit angst hun baan te verliezen – omdat banen voor vrouwelijke CEO’s nog steeds niet bepaald voor het oprapen liggen. Of ze mijden de jachtige hoog-risicobedrijven met het oog op een betere privé-werkbalans – de oeroude maar springlevende rolverdeling thuis indachtig.
Bron: Journal of Corporate Finance
Door: Yvonne Halink
