Beste Leike, Een volkswijsheid luidt dat vertrouwen te voet komt en te paard verdwijnt. Het is sneller vernietigd dan opgebouwd.
Ik vertelde onlangs weer ons onderscheid in drie lagen vertrouwen aan een groep uit een organisatie waarin het vertrouwen per sneltrein was afgevoerd. De bovenste laag van vertrouwen noemen de Engelsen confidence. Het maakt dat je erop kunt vertrouwen dat je context, het systeem waarin je je bevindt voorspelbaar is. Je kunt erop vertrouwen dat het werkt zoals je verwacht. Anderen houden ook rechts in het verkeer, je bankrekening raakt niet leeg door een bankroof, het eten uit de winkel bevat geen gif. Het is een vorm van vertrouwen die we ‘for granted’ nemen. Eli Asser schreef er het prachtige lied op dat ik op het einde verkort bijvoeg. De relatie met anderen krijgt vorm in ‘trust’. Ten aanzien van specifieke mensen durf je je afhankelijk te maken. Je vertrouwt een vriend een geheim toe omdat je ‘weet’ dat hij dat niet zal beschamen. Je laat je tandarts toe in je mond met enge apparaten omdat je erop vertrouwt dat zij vakbekwaam is. Je werkt samen met een collega aan een klus en vertrouwt erop dat zij haar onderdeel goed doet. De derde laag is individueel. Dit gaat om het vertrouwen in jezelf. Dat je van jezelf weet dat je je hier wel uit redt. Dat je een moeizame werkconferentie wel tot een goed einde brengt of zonder beenbreuk een zwarte piste afdaalt.
